در مدار قرار گرفتن بهینه واحدها در سیستم قدرت در حضور واحدهای تولید پراکنده بادی

گسترش روزافزون سیستم های قدرت و لزوم توجه به جنبه های اقتصادی آن موجب شده است تا برنامه ریزی ورود و خروج واحدها به عنوان راهکاری برای کاهش هزینه های تولید مطرح شود. هدف از حل مسئله ی مشارکت واحدها، تعیین وضعیت روشن یا خاموش بودن نیروگاه ها در بازه های زمانی مشخص با در نظر گرفتن تمامی قیود بهگونه ای است که هزینه تولید کمینه گردد. تاکنون روش های مختلفی برای حل این مسئله ارائه شده است. حضور نیروگاه های بادی در شبکه به دلیل ماهیت تصادفی انرژی باد و در نتیجه توان خروجی نیروگاه بادی، مسئله ی مشارکت واحدها را با نوعی عدم قطعیت مواجه میسازد. از طرف دیگر، بار مصرفی شبکه که با اطلاعات ثبت شده مصرف در گذشته تخمین زده می شود نیز به طور دقیق با پیش بینی ها منطبق نبوده و دارای نوعی عدم قطعیت خواهد بود. در این پایان نامه با فرض حضور نیروگاه بادی در شبکه و عدم قطعیت ناشی از متغیر تصادفی سرعت باد و نیز عدم قطعیت در پیش بینی بار مصرفی شبکه، ابتدا با در نظر گرفتن توزیع احتمالی مناسب و استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو، عدم قطعیت وزش باد و بار مصرفی شبکه مدل سازی شده است. سپس به کمک الگوریتم اجتماع ذرات (pso) و پخش بار اقتصادی، برنامه ی ورود و خروج واحدها و میزان تولید بهینه ی هر واحد در بازه زمانی 24 ساعت شبانه روز بهینه سازی شده است. در ادامه با استفاده از منطق فازی سرعت باد و بار مصرفی تحلیل شده و عدم قطعیت مذکور در برنامه ی مشارکت واحدها لحاظ گردیده است. سپس برنامه ی مشارکت واحدها و توان تولیدی هر واحد در بازه بیست و چهار ساعت شبانهروز بهینه سازی شده است. در نهایت نیز، نتایج حاصل از دو روش منطق فازی و مونت کارلو درتحلیل عدم قطعیت ها مورد مقایسه قرار گرفته است